ဘယ္သူ႔ကိုမဆို အရိုးသားဆုးံဆက္ဆံရမယ္..
ဟန္ေဆာင္ျခင္းမရွိ ပြင့္လင္းစြာပဲ ေျပာတတ္ရင္ေလာက
က ပိုလွပလိမ့္မယ္..
အေၾကာင္းရာမရွိ ကိုယ့္အေပၚ ေျပာင္းလဲ လာရင္လဲ
အလိုက္သိစြာ ေရွာင္ေပးတတ္တဲ့ လူအကဲခတ္ပညာလဲ တတ္သိနားလည္ရမယ္...
စိတ္ဆိုးလို႔မဟုတ္သလို စိတ္လဲမေကာက္တတ္ပဲ
ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ကိုထားနိုင္ရမယ္...
ကိုယ့္တြက္နဲ႔ အေနွာင့္အရွက္မျဖစ္သင့္ဘူးေလ..
ကူညီနိုင္သူ၊ အက်ိဳးျပဳေပးနိုင္သူ မဟုတ္ရင္ ဆန္ကုန္ေျမေလးဆိုတဲ့ ေနွာင့္ရွက္ေပးတဲ့လူသားေတာ့ မျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းသင့္တာေပါ့...
ေလာက အလွဆင္ဖိုဆိုရင္ ပထမဆုးံနဲ႔ အရိုးရွင္းဆုးံက
အားလုးံကို အျပဳံးနဲ႔ပဲ ႀကိဳဆိုေစခ်င္တယ္..
ေအးခ်မ္းသာယာေစတဲ့စိတ္ကိုပဲ ေပးေစခ်င္သလို
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြကိုလဲ ဖန္တီးေပးနိုင္သူေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္.. ဒီလိုေပးစြန္းခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးတစ္ခ်က္နဲ႔တင္
ကိုယ္ရင္မွာ အရင္ဆုးံၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မႈကို ခံစားရတယ္ေလ..
အျပဳးံတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ လူတိုင္းကို စိတ္ၾကည္လင္မႈကိုမေပးစြမ္းေစနိုင္ေတာင္
ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္နြယ္ေနတဲ့အသိုင္းဝိုင္းေတာ့ ေပးနိုင္ရလိမ့္မယ္..
ယုံၾကည္ခ်က္မဲ့ အားငယ္ေနသူတစ္ေယာက္အတြက္ အျပဳံးတစ္ခ်က္ဟာ ေနျခည္ႏုႏုထက္ ပိုၿပီးေနြးေထြးေစတတ္တယ္တဲ့ေလ..
အခက္ခဲၾကဳံေနသူအတြက္ အားေပးစကားတစ္ခြန္းဟာ
ဗီတာမင္ေတြအျပည့္ပါတဲ့ ေဆးတစ္လုးံေသာက္ခြင့္ရျခင္းထက္ စိတ္ခြန္အားကို
ျပည့္ဝေစသတဲ့...
တကယ္ေတာ့အရာအားလုးံဟာ စိတ္ပါ. စိေတၲန နီယတိ ေလာေကာ - ေလာကကို စိတ္ကသာဦးေဆာင္သည္တဲ့..
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေၾကာင့္အရာရာကို ေအာင္နိုင္သလို အရာရာကိုလဲ က်ရႈးံေစနိုင္တယ္ေလ..
အျပဳးံတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာယာတယ္ဆိုရင္ အာေပးစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္လဲ စိတ္ခြန္အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္ေစတာေပါ့ရွင္.
တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ ေနထိုင္ရွင္သန္ေနၾကရတဲ့ ေလာကဓံခံလူသားေတြအတြက္ တခါတရံမွာ
ကူညီျခင္း၊ ေဖးမ ၊ အားေပးျခင္း ဆိုတဲ့ အရာေတြဟာ လူသားေတြ အတြက္ အမွန္တကယ္
လိုအပ္ေနတာပဲေလ..
လူသားအက်ိဳးကို တတ္နိုင္တဲ့ဘက္က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ ျဖစ္ခြင့္ရခ်င္သလို မိတ္ေဆြအေပါင္းသင္း
ေရာင္းရင္တို႔ေတြလဲ ေပးစြန္းနိုင္သူေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..
ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သိေစခ်င္တာက
ေပးဆပ္ျခင္းဟာ တကယ္ေတာ့ ရယူျခင္းတမ်ိဳးဆိုတာ
ပါပဲ...ဒါဟာ ေလာကကိုအလွဆင္တာျဖစ္သလို ကိုယ့္ဘဝကိုလဲ လွပေစတာအမွန္ပါပဲရွင္...