A tak nawiasem to jestem fanem życia w takim środowisku, nawet za cenę ciężkiej pracy i rezygnacji z toksycznych, rozleniwiających, miejskich udogodnień. Chrzanić te wszystkie banki, korporacje, wyścigi po kasę której i tak nie da się utrzymać. A jak uda, to kosztem zdrowia. Mam takie złośliwe skojarzenie. Człowiek, jeśli chodzi o pieniądze jest trochę jak glizda - z przodu konsumuje a z tyłu większość wydala (podatki, zusy, srusy, czynsze, benzyna... - na to wszystko trzeba nieźle zapieprzać. A życie, rodzina, piękne doznania gdzieś przeciekają pomiędzy palcami. A kiedy przyjdzie pożegnać się s tym światem panika, zaraz zaraz a gdzie moje życie? Ja niewiele przeżyłem, chwila moment - to jeszcze nie teraz. Ale jest za późno i trzeba się zbierać w panice.