dans edelim mi dedim
ağaç dedi ki ayaklarım yerin dibinde
nasıl dedim
dedi ki ağaç olmaktan öteye geçemedim
yüzyıl oldu
dedim uzat bana kollarını
tuttum kollarından
kapat gözlerini ve
düşün dedim
ağaç dedi ki ne düşüneyim
kar tanelerini her yerine usulca konduklarını
ay ışığı eşliğine sessizce parıldadıklarını
dans ettiğini düşün dedim
bana baktı gülümsedi
gülümsemesinden kelebekler belirdi
bembeyaz kanatlarını kar taneleri kıskanıyor
gökyüzü kendini beyaza boyuyordu
ağaç gülümsedikçe dünya değişti
ben değiştim
biz ağaç olmadan nasıl edebilmişiz
beyaz olmadan ne sanmışız yaşamayı
@sahinadm- Sekte-i Us
Sessizce dans eden ay ışığının gözleri kapanmıştı. Bir ağaç geldi ve üstünde birikmiş kar yığını ay ışığının üzerine döktü. Ay ışığının göz kapaklarındaki kelebekler uçuştular. Geriye bembeyaz bir yaşanmışlık kaldı gülümseyen kıskanç dudaklarda ve sekteye uğramış uslardan döküldü kelimeler.
Bir süre geçtikten sonra gülümsemeler yerini tatlı yorgunluktan oluşan ekşi duruşlara bıraktı. Ağaç ellerimi bıraktı ve gitti. Dansın verdiği yorgunlutan sanırım; dökülen tar kaneleri eridi. Onlar eridikçe beyazların yerini simsiyah ve kötülük yapmaktan bıkmayan uslar kaldı. Kelimeler de kanelerle kane kane eriyip gitti.
Hayatta olanlar varmış, ne güzel. 😉
Posted using Partiko Android
Hayatta kalmış gibi yapıyoruz biz. :)
Çok Yakında @destektr Geri Dönecek.