Öncelikle ben kedileri, köpekleri sevmiyorum. Ay ne işi var hayvanın evimde, ay çok pis sevemem diyenleri paylaşımın devamını okumadan bir an önce buradan gitmeleri için uyarıyorum. Çünkü ağır "Hayvan sevgisi" içerikli bir yazı olacak :)
Her hayvan aç kalır, susuz kalır, üşür, hasta olur; bizler gibi. Peki hayvanlarında bizimde ihtiyacımız olan ve o kurulası bağın en güzel anlamı nedir? Tabi ki de "sevgi" . Evinizde ki kedinizin önüne mamasını suyunu koyduğunuz da onu aç bırakmayıp sokağa atmayıp üşümesine izin vermediğinizde hayvansever olmazsınız ki. Onların da bir canı, bir kalbi var. Ve o kadar küçük ki kalpleri; heyecanlanınca, korkunca sanki yerinden çıkacakmış gibi atar. Bizim onlara vermemiz gereken en önemli şey sevgi.
Sokakta bir hayvan mı gördünüz? Çekinmeyin sevin.
Yaralı bir kedi, köpek veya başka bir canlı mı gördünüz? Çekinmeyin elinizden geleni yapabilirsiniz.
Sokakta yaralı, kanadı kırık, ağlayan bir insan mı gördünüz? Evet şimdi çekinebilirsiniz.
Benim kendimi tanıtan yazımda da paylaştığım üzere 2 adet çok sevdiğim kedim var. Birinin adı "BIDIK", diğerinin adı "LAKİ". Bıdık sokakta yürürken karşıma çıkmıştı. Ve o gün 150 gr. dı sadece. Tek istediği annesini bulamadığı için miyavlayarak kendini bana sevdirmekti. Alıp eve getirip onu bir güzel yıkadıktan ve karnını doyurduktan sonra yaptığı tek şey, kucağımda uyumak oldu. Bu kadar saf varlıklar işte hayvanlar. Onlara 1 vermek sizin elinizde, karşılığında size bin verirler. Hatta bazen usanabilirsiniz sevgi arsızlıklarından :)
Sokaktaki kedilere vermek üzere her daim yanımda mama taşırım. Ve son zamanlarda malum mart aylarındayız. Sokakta aç, susuz kalan ve üşüyen bir sürü yavru kediler var. Lütfen sizde onları ölüme terk etmeyin. En azından bir mama olsun, su olsun. Vererek yanlarında olun.
