Herkes o dağınıklığı toparlayan birini bulacak elbet

Bazen kararsız kalır ya insan. Bana da geçmişte çok oluyordu. Dengemi bir türlü bulamıyacaktım sanıyordum. Ayrıca dengeyi kim kaybetmiş ki biz bulalım dimi ? Ayrıca bulupta napıcam da demiyor değilim hani. dengeyi bulmak neden önemli olabilir ki ? Belki de doğru kararları vermek için. Aşkta, işte, ailede, dostlukta.
Bu konuya dair, az düşünmek ve az konuşmak gerek, bunu anladım. Az düşüneceksin çok yaşayacaksın.. Bak hapşırırken bile derler "çok yaşa" diye. Bazen dağılır insan, zor toparlar sanır kendini. Yıkımların, enkazın içinden çıkamaz diye düşünür sürekli. Işte böyle anlarda önemlidir dengini bulmak. Özellikle aşk için geçerlidir bu; "dengeni, dengini" bulmak. Dengin huzur verir çünkü, dengin yüzüstüne çıkıp nefes almanı sağlar yine. İnsan şu hayatta iki şeyi saklayamaz zaten; sarhoş olduğunu ve aşık olduğunu. Aşıklık da, sarhoşluk da kontrol edilmez çünkü. Ne, ne kadar içeceğini bilirsin ne de ne kadar seveceğini..Hele bide ayarı kaçırırsan dibi görürsün. En dibi hemde..Dibi de görmek lazım ama, güzel şeyler hep dipteler. Dibe vurmadan ayaklarınla, yüzüstüne çıkamaz insan. Nefes alamaz. O yüzden ne kadar dibe vurursak o kadar iyi gelir yüzüstüne çıkıp nefes almak tekrar. Haa bide dipte, sonda, depresyon da olmaktan bıkanlar vardır. Dağılırlar belki. Ama olsun be. Bırakın dağınık kalsın. Çünkü herkes bir gün gidecek zaten, ama herkes de bir gün o dağınıklığı toparlayan birini bulacak zaten be usta!