ေနာက္ဆံုးလုပ္ငန္းတခု ထပ္တင္ျပပါတယ္။ လုပ္ခြင့္ေတာင္းတယ္ေပါ့။ ကြ်န္မလို မိန္းမတေယာက္ကေတာင္ ဒီအလုပ္ကို လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတာသိပါတယ္။ ၀န္ၾကီးက ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေပးလဲဆိုေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ျပီးရင္ေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းလုပ္လို႔ျဖစ္မယ္တဲ့။ စိတ္ကုန္တယ္ဆိုတဲ့ စကားထက္ ေလးနက္တဲ့စကားသာရွာ ညည္းလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။
ဇဲြကိုေတာ့ ေလွ်ာ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ျပင္ပက ေငြေခ်းဖို႔ လုပ္ရပါတယ္။ ျပင္ပကေငြေခ်းတယ္ဆိုတာလည္း မလြယ္ပါဘူး။ တ႐ုတ္ဆီကေခ်းရင္ အျပင္ပန္းအရၾကည့္ရင္ အတိုးသက္သာတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘက္ကခ်မွတ္ထားတဲ့ ေနွာင္ၾကိဳးေတြကို ေလ့လာလိုက္ရင္ အတိုးကိုေလွ်ာ့ျပီး တဖက္ကျပန္ယူထားတာပါ။ ေနွာင္ၾကိဳးဆိုတာကသူတို႔ႏိုင္ငံထုတ္ပစၥည္းကို ငါးဆယ္ရာႏႈန္းထည့္သံုးရမယ္ဆိုတာမ်ဳိး။ သူတို႔ဘက္က အိပ္စပတ္ (ကြ်မ္းက်င္ပညာရွင္)ကို သံုးရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးပါ။
ဒီေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ေနွာင္ၾကိဳးမပါတဲ့ ေခ်းေငြကိုရွာရပါတယ္။ စီမံကိန္းနဲ႔ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးကေတာ့ သိပ္နားလည္မႈရိွပါတယ္။ ေတြ႕ခြင့္လည္းမခက္ဘူး။ ေတြ႕ရတယ္။ ေခ်းမဲ့ေငြအေပၚလည္း နားလည္တယ္။ ေခ်းေငြကိစၥ စီမံဘ႑ာ၀န္ၾကီးဌာနက ဆံုးျဖတ္တဲ့ေန႔ဆို ကြ်န္မတို႔အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ၀န္ၾကီးဌာနက တာ၀န္ရိွသူအရာရိွလည္း လာရပါတယ္။ ဒီပဲြမွာပဲ အလုပ္လုပ္ခြင့္ေပးရမယ့္ ၀န္ၾကီးဌာနက စီမံဘ႑ာ ၀န္ၾကီးဌာနကို ဘယ္လိုလုပ္ငန္းေတြရိွတယ္ဆိုတာ ေျပာျပသင့္ေပမယ့္၊ မေျပာပါဘူး။ အစည္းအေ၀းျပီးတဲ့အခါ ကိုယ္အလုပ္လုပ္ရမယ့္ ဌာနကအရာရိွေနာက္ကို အေျပးလိုက္ရျပန္တယ္။ ဘ႑ာေရးဘက္ကျပတ္ေတာ့ လာခဲ့ေပါ့ဆိုတဲ့ စကားထြက္လာၿပီး ကားေပၚတက္ျပန္ေလရဲ႕။
Dear friend, you do not appear to be following @artzone. Follow @artzone to get a valuable upvote on your quality post!