Winterreise. Podróż zimowa. Cz. 8

Od pewnego czasu celowo zawęziłam gamę barwną. Odkryłam, że w tym ograniczeniu mogę odnaleźć pełnię i bogactwo wyrazu. Obraz staje się tym, czym w moim odczuciu ma być. Niedawno odkryłam powiązanie między moim działaniem a obrazami holenderskich malarzy XVII w. To oni właśnie poprzez zawężenie gamy barwnej w znaczący sposób odrealniali rzeczywistość. Mimo skrajnego naturalizmu, ogromnej dbałości przywiązywanej do detalu i materii, obraz miał wskazywać na coś innego.

Bardzo istotnym czynnikiem było światło, a więc to co niematerialne. I choć te obrazy towarzyszą mi od początku, od pierwszego momentu kiedy zainteresowałam się sztuką, wcześniej nie dostrzegałam połączenia między tymi środkami formalnymi. Działałam intuicyjnie, lecz teraz widzę wpływ jaki miały na mnie tak ukochane dzieła. Noszę je gdzieś w podświadomości.

O inspiracjach będzie więcej w kolejnej części. Chcę dziś opublikować obraz, który wyniknął z takiej właśnie inspiracji, jako wstęp do tematu. Pokażę wam też obraz, który stał się powodem mojej pracy twórczej. Jak się okazuje inspiracje mogą sięgać bardzo daleko. Co ciekawe, akurat w czasie gdy malowałam moją ostatnią wieczerzę, zupełnie przypadkowo doświadczyłam spotkania z obrazem mistrza podczas wizyty w Sewilli.

Karolina Drygała, Ostatnia wieczerza, olej na płótnie, 100x140cm, 2018

Francisco Zurbarán, Hugon z Grenoble w refektarzu kartuzów, olej na płótnie, 262x307cm, 1655