ကံေႂကြး ႐ွိရင္ ရဟန္းေတာင္မွ ဆပ္ၾကရတယ္

စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ၾကီး သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက လူဆုိးလူမုိက္ၾကီး ဦးျမေမာင္ဆုိေသာ
သူသည္ သတိသံေ၀ဂရကာ ဆရာေတာ္ၾကီးထံ ရဟန္းအျဖစ္ ခံယူလ်ွက္ ၀ိပႆနာတရားမ်ား ရွဳပြားရာ (၇)ရက္မွ်ျဖင့္ ရဟန္းကိစၥၿပီးေတာ္မူသည္။
တေန႔.. ည(၁၁)နာရီခြဲခန႔္ ကုဋီသုိ႔သြားေတာ္မူေသာအခါ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ လူဆုိးမ်ားက ဦးမဏိသာရအား ဖမ္းဆီးၿပီး ဂူအတြင္းသုိ႔ ယူေဆာင္သြား၏။
ပါးစပ္အတြင္း အ၀တ္မ်ားပိတ္ဆုိ႔ကာ ၾကဳိးမ်ားတုတ္လ်က္ အရွင္လတ္လတ္ မီးရွဳ႔ိၾက၏။
ပါးစပ္အတြင္း အ၀တ္မ်ားပိတ္ဆုိ႔ထားသျဖင့္ ႏွဳတ္္ျဖင့္ အကူအညီေတာင္း၍ မရသျဖင့္ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ၾကီးအား မေနာျဖင့္ေလ်ာက္ထားကာ သမာပတ္၀င္စား၍ ေနေတာ္မူ၏။
ထုိအေၾကာင္းကုိ ဆရာေတာ္ၾကီးသိေတာ္မူသျဖင့္ စည္မ်ား တုံးေမာင္းမ်ား ကုလားတက္မ်ား တီးခုိင္းေတာ္မူရာ ဂူအတြင္း တရားထုိင္ေနၾကေသာ ေယာဂီမ်ား အထိတ္တလန္ ႔ျဖစ္ကုန္ၾက၏။
ဂူအျပင္သုိ႔ ထြက္ၾကည့္ရာ ရဟန္းတပါး တရား၀င္ေနေသာ ဂူအတြင္း မီးမ်ားေတာက္ေလာင္
ေနသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရျဖင့္ ၀ုိင္း၀န္းကာ မီးၿငိမ္းသတ္လုိက္ရ၏။
ဦးမဏိသာရကား မီးရွဳ႔ိခံရစဥ္ သမာပတ္၀င္စားေနသျဖင့္ မီးအပူရွိန္ အဟပ္ခံရသည္မွအပ မည္သည့္ဒဏ္ရာမွ်မျဖစ္။
ဤကား ပထမအၾကိမ္ ၀ဋ္ေၾကြး ေပးဆပ္ရျခင္းျဖစ္၏။
ဒုတိယအၾကိမ္တြင္ကား မနာလုိ ၀န္တုိသူမ်ားက ဖမ္းဆီးၿပီး ဓားႏွင့္၀ုိင္းခုတ္ျခင္း ခံရျပန္၏။
သည္းခံၿပီး သမာပတ္၀င္စားေနသျဖင့္ ၾကီးက်ယ္ေသာဒဏ္ရာမ်ားမရဘဲ မျဖစ္စေလာက္ ျမက္ရွရာမွ်သာ ဒဏ္ရာရ၏။
တတိယအၾကိမ္တြင္ကား ျမင္းၿခံနယ္ ဆီမီးကန္ရြာမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္စဥ္ လူဆုိးမ်ား၏ ဂူပိတ္မီးရွဳိ႔ျခင္း ခံရျပန္၏။အသက္မေသ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ျပန္၏။
စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ၾကီးက.. “ ဦးပဥၥင္း..သူ႔အေၾကြးရွိရင္ဆပ္လုိက္ပါ၊ကုိယ္ကလုပ္ခဲ့မိၿပီကုိး”ဟုသာ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ဦးမဏိသာရကား မိမိ၀ဋ္ေၾကြးအေၾကာင္းကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ဆင္ျခင္၍ သိၿပီးျဖစ္သျဖင့္ အထူးမတုန္လွဳပ္။ဓမၼသံေ၀ဂယူကာ တရားႏွလုံးသြင္းေတာ္မူ၏။
ဦးမဏိသာရကား ၀ဋ္ေၾကြးၾကီးသေလာက္ သမာဓိအား ေကာင္းေတာ္မူေသာ အံ့ဘြယ္ရဟႏၱာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ထုိ ဦးမဏိသာရအေလာင္း ဦးျမေမာင္ကား လူ႔ဘ၀က အလြန္ဆုိးေပေသာသူ ျဖစ္ခဲ့၏။
ဇနီးမယားခုႏွစ္ေယာက္ယူ၏။
ဇနီးမ်ားအားလည္း ႏွိပ္စက္ေလ့ရွိသည့္အျပင္ မိမိဇနီးမ်ားႏွင့္သကၤာမကင္းသူမ်ားကုိလည္း
ခ်မ္းသာမေပး၊သတ္ျဖတ္ေလ့ရွိ၏။
ဦးျမေမာင္သည္ လူ႔ဘ၀က လွည္းအငွါးလုိက္စားၿပီး အသက္ေမြး၏။
ႏြားမ်ားကုိလည္း အလြန္ႏွိပ္စက္ခဲ့၏။လွည္းတုိက္ရာတြင္ ၀န္ႏွင့္အားမမွ်၍ ကုန္းအတက္တြင္
ႏြားမ်ားမရုန္းႏုိင္ဘဲ လဲက်၏။
ဦးျမေမာင္ကား သနားျခင္း ကရုဏာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ဆဲဆုိၾကီးေမာင္းလ်က္ ႏြားမ်ားအားတုတ္ႏွင့္ တအားရုိက္၏။ ၀န္အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ႏြားမ်ားမထႏုိင္သည္ရွိေသာ္ ေကာက္ရုိးမ်ားကုိ ႏြားအေပၚစုပုံၿပီး မီးျဖင့္တုိက္ခဲ့၏။
ယခုေနာက္ဆုံးဘ၀တြင္ မိမိ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားခံရသည္မွာမိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ထုိအကုသုိလ္ကံမ်ားေၾကာင့္ သာျဖစ္ေၾကာင္းကုိယ္တုိင္လည္းသိရွိေတာ္၏။
စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ၾကီးကလည္း သိရွိေတာ္မူ၍ အထက္ပါအတုိင္း မိန္႔ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။

အလားတူ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ၾကီးလည္း မီးရွဳိ႔ခံရဘူး၏။
ည ခုႏွစ္နာရီအခ်ိန္ေလာက္တြင္ ရြာနီးေက်ာင္း ဘုန္းၾကီးတပါး လာပင့္သျဖင့္ လုိက္ပါသြားရ၏။
အေတာ္ေ၀းေသာ လယ္ကြင္းတေနရာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ..
“ကုိယ္ေတာ္ရဟႏၱာဟုတ္ မဟုတ္ သိေရာေပါ့”ဟု ပင့္လာေသာ ဘုန္းၾကီးကေျပာ၏။
ဒကာတဦးက ေရနံဆီပုန္းကုိဖြင့္သျဖင့္ ေရနံဆီအနံ႔ရေသာအခါ မိမိအား မီးရွဳိ႔ေတာ့မည္ကုိသိသျဖင့္
“တနာရီအတြင္း ငါ၏ခႏၶာကုိယ္ မပ်က္စီးပါေစသတည္း” ဟု အဓိဌာန္ၿပီး နိေရာဓသမာပတ္၀င္စားေတာ္မူ၏။
ေရနံဆီေလာင္း၍ မီးရွဳိ႔ခံရေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ၾကီးကား ဘာမွမျဖစ္။ပကတိအတုိင္းသာရွိ၏။
၀ဋ္ေၾကြးရွိ၍ ခံၾကရျခင္းသာျဖစ္၏။မည္သူ႔ကုိမွ် အျပစ္ဆုိဘြယ္ရာမရွိ။
ကုိယ္ျပဳခဲ့သမွ် ကုိယ္ခံရသည္သာ။
အကုုသုိလ္၀ဋ္ေၾကြးဟူသည္ ေရွာင္မလြတ္၊ေျပးမလြတ္။
မဆပ္ဘဲမေနရ၊ တေန႔တခ်ိန္မွာ အတုိးေရာ အရင္းေရာ ဆပ္ၾကရသည္သာ။
ဘုရား ရဟႏၱာမ်ားေတာင္ ၀ဋ္ေၾကြးရွိက ဆပ္ၾကရ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္…
ေၾကြးယူလွ်င္ ေၾကြးဆပ္ရတာသဘာ၀မုိ႔ အေၾကြးကင္းေအာင္ ေနႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေမတၱာျဖင့္ သတိေပးလုိက္ပါတယ္။ ။

မွီျငမ္း=ရဟႏၱာႏွင့္ပုဂၢဳိလ္ထူးမ်ား(ဓမၼာစရိယဦးေဌးလွဳိင္)